طراحی و نقاشی رشته ی فوق العاده جذاب و آرامش بخشی می باشد، زمانی که من شروع به نقاشی می کنم و به این هنر میپردازم، حقیقتاً ارتباطم با جهان پیرامونم قطع می شود و به دنیای رنگ ها پا میگذارم.

به جرأت می‌توانم بگویم که یکی از مزایا و محاسن آموزش طراحی و نقاشی این است که در واقع راهی است برای مقابله و پادزهری برای مواجهه و مبارزه با این جهان پر هیاهو و سرعت بالای زندگی ها و جامعه ی پر مشغله و کلافه کننده ی کنونی میباشد. به عقیده ی من، نقاشی مثل یک نوع مدیتیشن می‌ماند و روح آدم را به آرامش دعوت می کند.

نقاشی در وجود انسان ها نهادینه شده و بعید میدونم بشود کسی را پیدا کرد که در کودکی تجربه کشیدن نقاشی را نداشته باشد. این نشان دهنده این است که همگی ما به نوعی نقاش هستیم و نقاشی راهی است برای بیان احساسات ما.

تعداد آدم هایی که به این رشته علاقه دارند و از دیدن نقاشی لذت می‌برند، بیشمارند ولی گام نهادن در این رشته نیازمند یکسری موارد است.

اگر طراحی را به صورت یک سلسله دستورات و قواعد برای یادگیری در نظر بگیریم و حفظ کنیم باید بگم که متاسفانه کارساز نیست چرا که هیچکس طبق دستور العمل و مباحث تئوری طراح نمیشود، زیرا یادآوری این فرمولها فقط ذهن را بیشتر به هم می‌ریزد و طراحی کردن را مشکل تر می کند.

از نظر من فراگیری و آموزش طراحی، رکن اصلی و پایه محکمی برای آموزش نقاشی میباشد و اگر چنانچه کسی از طراحی به سادگی بگذرد قطعاً در مابقی مسیر دچار مشکلات فراوانی می‌شود.

تعداد زیادی از افراد و هنرجویانی که به من رجوع کردند و من تجربه تدریس و همفکری با آن‌ها را داشتم، اصرارشان بر این بود که از ابتدا با یکی از متریال های رنگی یادگیری را آغاز کنند ولی از آن جایی که من به شدت طراحی را ضروری می دانم برای پیشرفتشان در این مسیر، سعی کردم متقاعد شان کنم که نیاز به یادگیری طراحی، مانند نیاز به یادگیری نت می‌ماند در موسیقی.

خوشبختانه اکثراً می‌پذیرند و نتیجه ی اعتمادشان را هم خیلی زود دریافت می کنند ولی متاسفانه کسانی که اصرار دارند این رشته را بدون در نظر گرفتن ضرورت یادگیری این مهم، این رشته را ادامه دهند، به مشکلات فراوانی بر می خورند و اگر انگیزه کافی نداشته باشند، کناره‌گیری کرده و اگر انگیزه خوبی داشته باشند به عقب برگشته و آموزش نقاشی و طراحی را از ابتدا با مدتی تاخیر آغاز میکنند.

طراحی به طور کلی ترکیبی از ارتباط بین چشم، مغز و دست می باشد، که اگر یک هنرجو به درجه ای از مهارت برسد و این پیام از مغز به دستش هدایت شود و دست بتواند موفق به کشیدن یک طرح خوب بر روی کاغذ بشود، بنابراین پروسه آموزش طراحی که شامل آموزش طراحی چهره، طراحی با مداد، سیاه قلم و … به درستی طی شده و پیش می رود.

متاسفانه باید بگم که هیچ راه گریزی وجود ندارد برای کسب مهارت بیشتر در این زمینه به جز تمرین و تمرین و تمرین. یک استاد یا مربی می تواند تا یک مرحله‌ای به هنرجو کمک کند، آن هم از طریق انتقال مباحث تئوری و کشیدن نمونه کار و تصحیح کردن ایرادهای ایشان.

مابقی راه با تلاش هنرجو میسر خواهد بود.